رصد و هم‌افزایی – ادبیات و شطرنج 2

  برای رشد یک ایده یا فکر و فرهنگ می‌توان از وسایل و ابزارهای مختلفی استفاده نمود یا راهبردهای مختلف را طراحی کرد و راهکارهای متفاوت را آزمود، امّا شاید به تجربه اثبات شده باشد که یکی از مهم‌ترین- اگر نگوییم مهم‌ترین- ابزراهای مناسب، استفاده از ادبیات است. ادبیّات اگر فراگیر شود همچون رسوبات چسبیده بر دیواره‌های سماور، مدّتی به درازای چندین نسل بر دیواره‌های ذهنی افراد و همچنین دیواره‌های فرهنگ جامعه خواهد ماند. از این وسیله جامعه شطرنج ما بسیار کم استفاده نموده است. تنها موردی که یادم هست جملات ادیبانه و کوتاهی است که در ماهنامه شطرنج سال‌ها قبل درج می‌شد که اگر خدا بخواهد در ادامه مرور این ماهنامه وزین خواهد آمد.

رصد و هم‌افزایی – ادبیات و شطرنج 1

  برای رشد یک ایده یا فکر و فرهنگ می‌توان از وسایل و ابزارهای مختلفی استفاده نمود یا راهبردهای مختلف را طراحی کرد و راهکارهای متفاوت را آزمود، امّا شاید به تجربه اثبات شده باشد که یکی از مهم‌ترین- اگر نگوییم مهم‌ترین- ابزراهای مناسب، استفاده از ادبیات است. ادبیّات اگر فراگیر شود همچون رسوبات چسبیده بر دیواره‌های سماور، مدّتی به درازای چندین نسل بر دیواره‌های ذهنی افراد و همچنین دیواره‌های فرهنگ جامعه خواهد ماند. از این وسیله جامعه شطرنج ما بسیار کم استفاده نموده است. تنها موردی که یادم هست جملات ادیبانه و کوتاهی است که در ماهنامه شطرنج سال‌ها قبل درج می‌شد که اگر خدا بخواهد در ادامه مرور این ماهنامه وزین خواهد آمد.

بوی مهرماه، نظام آموزشی ما و محمدصدرا

  برای ما ایرانی‌ها مهرماه و بالاخص روزهای اولش همراه با خاطرات ریز و درشتی است که غالباً تأثیرات بسیاری بر زندگی‌مان داشته و دارد. مهرماه برای ما گره خورده با تعلیم و تربیت، دانایی و تعالی، آموزش و آموختن، نگاهی تازه یافتن و پنجره‌هایی تازه و تازه‌تر رو به آینده.

 آری! مهرماه انگار بالعکس رنگِ زرد و برگ‌ریزانش، نشانه‌ی سبزی است در افکارمان جهت حرکت در خطوطی نو به نو، هر چند روش‌های عهد قِلقِله میرزایی، بلکه دقیانوسی بعضی مدارس و معلّمان و سیستم جاری در کشورمان برای عدّه‌ای از فرزندان این مرز و بوم  دلسردی به همراه داشته است، امّا نورانیّت علم و گرمی فرا روی آن برای کنجکاوان و تشنگان وادی دانش سرمای مضاعف بر فصل سرد و خشک سال را به طراوتی خوش مشام و نسیمی روح‌افزا تبدیل نموده و راه را برای فتح قلّه‌های پیش رو گشوده است.

بازنگری فلسفه وجودی وبلاگ و شروعی دوباره

  برایم جالب بود وقتی همین چند روز پیش برای یادداشتی درباره یکی از کتاب‌های میشل فوکو فهمیدم چرا جناب فوکو، متفکّر شهیر و بزرگ فرانسوی که از ۱۵ اکتبر ۱۹۲۶ تا ۲۴ ژوئن ۱۹۸۴ در عالَمی به نام دنیا زیست کرده است و اتفاقاً چندین و چند بار هم ایران آمده و در حین انقلاب شکوهمند اسلامی در سال 1357 چند وقت در ایران درباره رویداد انقلاب تحقیق نموده و از نزدیک چون یک جامعه‌شناس واقعی این تحوّل عظیم را رصد کرده و بعد چند مصاحبه و یادداشت و مقاله درباره مقوله انقلاب اسلامی نگاشته و در کتابی با نام «ایران : روحِ جهانِ بی‌روح» منتشر کرده و این کتاب در ایران هم ترجمه و چاپ شده، همجنس‌باز است. بله! برایم جالب بود، چون برای این کارش دلیل فلسفی بسیار عمیقی داشت. برای این کارش سال‌ها فکر کرده بود و با دلیل این کار را انجام می‌داد. لطفاً صبر کنید دوستان، این کار فوکو بسیار شنیع است و نه تنها در دین اسلام، بلکه در بسیاری از آیین‌ها هم حرام است. اصلاً اگر دین هم نداشته باشیم و عاقل هم نباشیم و ضریب هوشی متوسطی هم نداشته باشیم، فقط لازم است کمی آزاده باشیم و طبع‌مان سالم باشد تا بفهمیم که این‌کار سرتا پایش لجن است، حرفم بر سر درستی و نادرستی این‌کار نیست.